κάδαμος

κάδαμος, ὁ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) τυφλός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Λ. αβέβαιης ετυμολ. που συνδέεται πιθ. με τους ομηρ. τ. κεκαδών, κεκαδήσει «βλάπτω, στερώ»].